Logowanie
Porady
Nazwa marmelady, produktu w czasie wojny niesłychanie ważnego w państwach centralnych, zapożyczona jest z języka hiszpańskiego, a może portugalskiego. W tych językach marmelada oznacza powidełka z pigwy, która nazywa się u nich marmelo lub mermelo. Ostatni wyraz pochodzi z łacińskiego melimelum, a ten jest odpowiednikiem greckiego melimelon. Nazwa grecka i łacińska oznacza pewien gatunek jabłek, słodkich, jak miód. Ale hiszpański poeta w I wieku po Chrystusie, Martialis, zna też pod nazwą melimelu konfiturę z pigw na miodzie, o której z Galena wiemy, że bywała zaprawiana imbirem, białym pieprzem i octem i służyła do podniecania apetytu. Tenże Galen donosi, że
Narządy trawienia leszcza, lipienia, okonia, pstrąga tęczowego, sandacza, stynki (sniarowy) i szczupaka zawierają znaczne ilości tłuszczu, które łatwo uzyskać można gotując ryby w wodzie i pozostawiając je tak przez cały dzień, aby tłuszcz osadził się na wierzchu. Jelita większych ryb zaleca się przed gotowaniem rozciąć, przepłukać i pociąć na kawałki. Z mniejszych ilości jelit lepiej tłuszcz wysmażyć. Tłuszcz odpowiednio przerobiony, służyć może jako olej do potraw. Wydział wojenny dla podziału oleju i tłuszczu roślinnego i zwierzęcego w Berlinie (N. W. 7. Unter den Under. 68 a) zakupuje tłuszcz rybi ponad 4 kg., łacąc za kilogram z opakowaniom 3,50 nik., nie ponosi atoli kosztów przesyłki.
Dziennik Śląski, 26-02-1918
Ze względu na pożywność zajęto w tym roku kasztany i żołędzie. Kasztany należy roztropnie przechowywać. Trzeba je płasko rozsypać w miejscu przewiewnem i dwa albo trzy razy w tygodniu przewracać, aby się nie zepsuły. Także żołedzie przechowywane trzeba przewracać a miejsce odnośne przewietrzać.
Kurjer Poznański, 27-09-1917
Z suszonego głogu zmieszanego z liściem jeżyny, maliny lub poziomki przyrządzać można herbatę, smakiem i skutkiem zbliżoną podobno do herbaty chińskiej. Z kwiatów bzu pospolitego preparuje się również herbatę bardzo smaczną.
Dziennik Śląski, 26-02-1918
zalecają niektórzy praktycy jej suszenie. Suszona cebula da się przez długi czas utrzymać w stanie zupełnie odpowiednim do użytku, przyczem nie traci smaku ani zapachu.
W tym celu oczyszczoną i obraną cebulę kraje się w cienkie około mm. grubości wynoszące plasterki, te rozkłada się na czystym papierze i suszy na blasze lub w pieczy ku (bratrurze), przyczem drzwiczki mają być cokolwiek otwarte. Stosownie do temperatury suszy się cebulę w ten sposób około 12 godzin.