Wspierają nas
Dofinansowano ze środków MHP w ramach Programu „Patriotyzm Jutra"
Wyróżnienie
Portal 100lattemu.pl został wyróżniony tytułem Złotej Strony Miesiąca „Wprost"
Logowanie
Publicystyka
Na podstawie teoretycznych wprawdzie, lecz niezbitych dowodów stwierdzono, że zdolność wynalazcza w pewnym zakresie właściwa jest każdemu, ale kiedy niektóre osoby nie korzystają z niej wcale, u innych przejawia się ona w cudowny niemal sposób. Sądzono dawniej, że wynalazczość jest wyłącznym przywilejem mężczyzn, tymczasem doświadczenie wykazało, że niemniej również zdolnym do tego jest umysł kobiecy.
Jeżeli dawniej, przez cały szereg lat w zakres wynalazczości kobiet wchodziły tylko przedmioty służące do codziennego użytku, o tyle później zakres ten wzmagał się stale, aż wreszcie dzisiaj nie ma prawie granic i obejmuje wszystko, dokąd tylko sięga myśl ludzka.
Równocześnie jednak zaznaczyć należy, że produktywność kobiet w tym kierunku obraca się głównie około tak zwanych „wynalazków praktycznych". Tak np.
Na zjeździe hygienistów, odbywającym się obecenie w Warszawie, wygłosił referat dr Janiszewski z Krakowa o wartości życia.
Podkreśliwszy na wstępie niedocenianie wartości życia, prof. Janiszewski zaznajomił zgromadzonych z podjętemi pracami i metodami określenia wartości życia człowieka, w Anglii i Niemczech. Dotychczas istnieją dwie metody, według których określana jest wartość życia człowieka. Stosownie do pierwszej, wartość ta oblicza się przez sumę wydatków na wychowanie człowieka do czasu rozpoczęcia pracy zarobkowania, według drugiej — mierzy się ją, sumą stiothodu, jaki zyskać może prace człowiek w ciągu życia całego.
Chusteczka do nosa, guziki do spodni — i wykałaczka do zębów — trzy rekwizyta, bez których człowiekowi kultury trudno się obyć. Mimo to w pewnych poszcze gólnych warunkach istota ludzka rezygnuje z tych dobrodziejstw cywilizacyi. Chłop ma do obsługi nosa własne pięć palców, a chusteczka może dla niego nie egzystować na świecie. Człowiek z Honolulu uważa guziki za monetę, tak jak vice versa w niektórych krajach Europy — moneta równa się obecnie wartości guzika. W tych samych krajach stradły racyę bytu wykałaczki, gdyż na ogół biorąc nie mamy co z zębów wykalać.
Piotr i Paweł, wielcy święci. Zacne chłopy, ściśle biorąc —
lecz za wielki, zdaniem naszem powodują w kraju „gorąc“.
Schnie pszenica, jęczmień, żyto, mdleją kwiaty łąk kobierca.
A z miłości i gorąca usychają męzkie serca!
Bo, gdy tylko intensywnie jęło palić z nieba słonko —
wziął małżonek pożegnanie z ukochaną swą małżonką.
Trudno wyżyć w dużem mieście, lecz ty wszystkie troski zawieś —
I dla zdrowia ratowania — moja droga! jedź już na wieś!…
Ja samotny tu zostanę, a cokolwiek tylko zrobię
i gdziekolwiek kroki zwrócę — będę myślał wciąż o tobie!
Jak powiedział, tak uczynił. Już w dzień pierwszy zmienił setkę —
Z kolegami pił u Wenzla, potem zaś na operetkę.
Do dwunastej w Esplanadzie pije kawę i likiery,
Tęskniąc ciągle do małżonki, a tęsknota i żal szczery…
Na ulicy spotkał damę... „Dokąd idziesz, moja mała?...
W domu smutno mi i pusto — moja żona wyjechała.
A na drugi dzień w gazetach była wzmianka takiej treści:
„Radcy X ktoś ukradł w nocy z domu koron sto trzydzieści!...“
Ilustrowany Kurjer Codzienny, 1 lipca 1917
Otrzymaliśmy list, który zamieszczamy poniżej. Autor porusza w nim sprawę na pozór bagatelną, a jednak bardzo aktualną. — Przyp. Red.
Od lat 40 przebywając często w Zakopanem zdarzało mi się nieraz, ił, Polacy z Królestwa zapytywali mnie wśród rozmowy, czy nie jestem „Galicyaninem" — a uważając takie zapytanie za uchybienie, z oburzeniem, nawet z gestem odpowiednim, będąc młodym i krewkim, odpierałem takie posądzenie.
- Cóż to bowiem za narodowość ten Galicyjanin? - Coś, jak przysłowie mówi: Ni pies, ni wydra, jakiś pokurca.
Wyjaśnijmy, skąd powstała ta nazwa.
