Rada zjazdów komitetów polskich w Moskwie otrzymała z Lozanny od miejscowych komitetów polskich pod przewodnictwem Sienkiewicza i Paderewskiego 250.000 rubli, które podzieliła między polskie komitety w Rosyi.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 9-02-1916

Broszura Sienkiewicza-syna p. t. „Polonais et Russes” przeznaczona jest głównie dla Francuzów, którzy wierzą błędnie w istnienie jednolitej „Slawii" w przeciwieństwie do germanizmu.

            Treść broszury już podawaliśmy. Ale warto podnieść jeszcze bardzo zręczny motyw w jej opracowaniu.

            Autor, wyliczając różnice pomiędzy Rosyą a Polską — będące w głównych zarysach różnicami pomiędzy tąż Rosyą a Zachodem — starał się o unikanie łatwo nasuwających się jaskrawości, ażeby nie zrażać ku sobie i swoim rozumowaniom czytelnika francuskiego, będącego pod wrażeniem sojuszu z Rosyą.

Na zasadzie rozporządzenia łącznych ministeryówz 25 VI 1914 R.G.Bl.L.158, nazasadzie § 7 lit. a) ustawy z 5 V 1869 R. G. Bl. Nr. 66 — zakazuje się rozszerzania książki p. t.: „Polonais et Russes“ per H. J. Sienkiewicz*). Imprimerie de la société de publicité Lausané. 

            Z c. k. Dyrekcyi Policyi w Wiedniu 24 października 1915.

            *) Chodzi tu o książkę napisaną przez syna świetnego pisarza polskiego.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 12 grudnia 1915

Henryk Sienkiewicz, którego nazwisko związane jest tak chlubnie z wielką akcyą organizacyi niesienia wydatnej pomocy dla Polski, wysłał list dziękczynny do Papieża, w którym składa serdeczną podziękę Benedyktowi XV. List ten ogłasza na naczelnem miejscu „Osservatore Romano”. Brzmi on w tłómaczeniu.

„Jakikolwiek będzie wynik poleconej przez Stolicę Apostolską składki na rzecz Polski, wdzięczność nasza będzie

W niedzielę dnia 14 bm. odbyły się w Krakowie narady posłów ludowych pod przew. posła Sredniawskiego. W długiej dyskusyi, omówiono najważniejsze sprawy gospodarcze i polityczne obecnej chwili, poczem powzięto jednomyślnie następujące uchwały:

I.

Klub posłów P. S. L. wobec pogłosek o rzekomym rozłamie w klubie stwierdza, że w klubie panuje jak największa zgoda poglądów.

W najbliższych dniach ujrzymy „Potop” H. Sienkiewicza w illustracyi kinematograficznej. Wzruszające sceny, miłe sercu polskiemu postacie, wypadki, tkwiące jeszcze tak żywo każdemu w pamięci z czytania „Trylogii”, przewiną się przed naszemi oczyma w ruchliwych scenach, umiejętnie odtworzonych z prawdziwym pietyzmem dla autora i epoki, w jakiej się rozgrywają.

            W Warszawie

Z łamów „Dziennika berlińskiego" dowiadujemy się jak świetne świadectwo dał polskiej akcyi ratunkowej p. Bicknell, jeden z najlepszych naszych obywateli amerykańskich, członek amerykańskiej komisyi, która z ramienia amerykańskiego Czerwonego Krzyża i fundacyi Rockefellera badała ją na miejscu.

O komitecie Generalnym taką p. Bicknell podał reprezentantowi Dziennika Narodowego" z Chicago opinię:

„Gdyśmy znajdowali się w Szwajcaryi, przez cały tydzień stałem w tym samym hotelu w Vevey, Suisse, w którym mieszka Sienkiewicz. Nietylko, że zapoznałem się z Sienkiewiczem i Osuchowskim, lecz

Nie czcigodny autor nieśmiertelnej „Trylogii" , ale jego krewniak i imiennik, b. sierżant francuskiej, a następnie holenderskiej legii cudzoziemskiej. Uosobienie rycerskiego ducha w narodzie polskim, typ polskiego żołnierza-tułacza, typ, który przed obecną wielką wojną już wymierał, a który zapewne odrodzony zostanie przez dzisiejsze gigantyczne boje.

Zrodziła ten typ epopeja legionów napoleońskich, cudowna legenda uwita przez pokolenia naokoło polskiego rycerstwa i tradycya rodzinna. W atmosferze takiej legendy i takiej tradycyi wyrósł Henryk Sienkiewicz.

Kiedy wybuchła wojna 1870 roku — młody Henryk przedarł się do Francyi i zgłosił się na ochotnika do armii francuskiej. Przetrwał oblężenie Belfortu i

W schronisku dla paralityków pod wezwaniem św. Antoniego w Częstochowie zmarł 10 b. m. ś. p. Tadeusz Sienkiewicz, lat 35, bratanek nieśmiertelnego twórcy „Trylogii”. Zmarły był synem Lucyana Sienkiewicza, urodzonego w Antoniówce w gub. podolskiej. Przybył on do Częstochowy z Lublina 5 lipca 1903 roku. W schronisku przebywał lat 12. Suchoty były przyczyną jego zgonu.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 21-07-1915

„Rus. Wiedom." piszą, iż Towarzystwo moskiewskie miłośników literatury rosyjskiej z okazji wyboru Henryka Sienkiewicza na honorowego członka Akademii piotrogrodzkiej wysłało do Sienkiewicza taki telegram:

„W znamiennej chwili wzajemnego zbliżenia narodów rosyjskiego i polskiego najstarsze rosyjskie Towarzystwo literackie wita pana, sławnego pisarza ziemi polskiej z powodu wyboru na honorowego członka Akademji rosyjskiej.

Jak wiadomo Cesarska Akademia nauk pod przewodnictwem J. C. W. Wielkiego Księcia Konstantego Konstantynowicza, mianowała Henryka Sienkiewicza swym członkiem honorowym. Ustęp sprawozdania Akademii, dotyczący tego mianowania —według „Prawit. Wiestnika" (nr. 317) brzmi: „Dla uczczenia wielkich zasług dla literatury powszechnej i dla rękojmi nadchodzącej a niewzruszalnej jedności duchowej narodu rosyjskiego i polskiego, Henryk Sienkiewicz jest obrany w roku sprawozdawczym na akademika honorowego w sekcyi literatury nadobnej".

Kuryer dla Wszystkich, 16-01-1915

Piotrogród, 11.12. - T. A. P. Na nadzwyczajnem posiedz. Akademji Nauk wybrano akademikiem honorowym oddziału języka rosyjskiego i literatury w dziale literatury pięknej Henryka Sienkiewicza.

Kurjer Poranny, 12-12-1914

W rozmowie z współpracownikiem „N. f. Presse" oświadczył syn Henryka Sienkiewicza, że ojciec jego, jak co roku, także i w tym roku spędzał lato w swej posiadłości koło Kielc. Gdy wojska austryackie wkroczyły do Kielc, postanowił Sienkiewicz wyjechać do Austryi, jednakże pozostał jeszcze przez 10 dni w swej wsi, nie doznając przeszkody. Otrzymał potem na swoje życzenie paszport do Austryi i udał się powozem do Krakowa, dokąd przybył po dwóch dniach. W Krakowie mieszkał Sienkiewicz w pensyonacie przy ul. Wolskiej przez szereg dni W zeszłym tygodniu udał się dobrowolnie do Wiednia.

Praga, 28. sierpnia. Cenzura austryjacka zostosowała wobec księgarzy i wydawców bardzo daleko idące prawa represyjne. Wszystkim księgarniom zabroniono sprzedawania dzieł beletrystycznych, ludowych i historycznych. Z pomiędzy autorów nie wolno sprzedawać dzieł Tołstoja, Gogola, Sienkiewicza, Zoli, Shakespeare itd. Prasa czeska pyta się, czy żyjemy w czasach wojen średniowiecznych.

Kurjer Poznański, 30-08-1914

Ruchliwy tygodnik oświatowo - społeczny, „Zorza", wydawany z ogromnem umiłowaniem ludu przez p. Kazimierza Króla, poświęcił ostatni zeszyt Henrykowi Sienkiewiczowi z powodu 45-lecia jego działalności pisarskiej. Obok artykułu „Co chłopu polskiemu dał Henryk Sienkiewicz" i obszernego popularnego życiorysu pisarza, zamieszcza „Zorza" szereg wycinków z listów z pod wiejskiej strzechy, nadesłanych Sienkiewiczowi z okazyi obchodu 30-lecia jego działalności i zachęca swych czytelników, by i teraz też dali w swych listach wyraz hołdu i uwielbienia dla wielkiego pisarza.

Świat: pismo tygodniowe ilustrowane, 25/31-07-1914

Izba karna w Poznaniu wydała wyrok, zatwierdzający konfiskatę tomu 35. dzieł Henryka Sienkiewicza, wydanego pierwotnie p. t. „Dwie łąki", a zawierające między innemi następujące prace: List otwarty do baronowej Suttner, Trzeci Maj, Ankieta w sprawie wywłaszczenia, Związek Narodowy, List otwarty do Wilhelma II., króla pruskiego. Ta sama Izba zatwierdziła konfiskatę książki dla młodzieży Dyakowskiego p. t. „Patrol beskidzki'', wydanej nakładem księgarni M. Arcta w Warszawie.

Ilustrowany kuryer codzienny, 27-06-1914