Krwawa walka trwała od wczesnego ranka — o godz. 7 padły pierwsze strzały — aż do ciemnej nocy; punktualnie o godz. 8 huk armat wstrząsnął powietrze — koncert bitewny rozpoczęta artylerya austryacką, skierowując morderczy ogień na kolumny rosyjskie.

Nieprzyjaciel nic pozostał dłużnym w odpowiedzi i niebawem z dwóch stron zionęły moskiewskie baterye piekielnym ogniem. W krwawą i głośną armat dysputę wdała się także i palba karabinowa, wybuchając kolejno na całym froncie.

Gwałtowny bój szalał głównie w centrum, obydwie strony równocześnie uderzyły na wieś, żołnierze dopadli chat. przypadli do ziemi, za ściany domków sic skryli, zakopali w rowy i miedze pól i z blizkiej już odległości podjęli ognista walkę, szczerbiąca krwawo i obficie obydwie strony.

Przeciwnicy sięgnęli do rezerw, pchając wypoczęte oddziały na zluzowanie przednich linii.

Legioniści wgryźli się w pierwsze opłotki Mokotowa i

Dnia 29 z. m. rozeszła się po Zakopanem wiadomość o5 nieszczęśliwym wypadku dwu legionistów przy Czarnym Stawie. Natychmiast wyruszyli na miejsce katastrofy pp. Mikołaj Tańczuk, wachmistrz miejscowego posterunku żandarmeryi zabierając ze sobą 5 ludzi z pospolitego ruszenia, oraz sierżant policyi gminnej p. M. Tylko. Około 50 kroków od schroniska, leżały martwe zwłoki Piotra Gryenera, kaprala 1 pułku, 1 kompanii legionów, a opodal zwłoki Wacława Rajpolda z przestrzeloną głową. Smierć nastąpiła

Z kolei oddziały, pozostające pod komenda Piłsudskiego, stoczyły walki pod Konarami, szereg potyczek nad Nida. a od miesiąca posuwają sic zwycięsko wraz z częścią 3-ej brygady przez piachy i niziny ziemi lubelskiej.

Króciutki zarys dziejów walk I brygady na terenie Królestwa Polskiego nie byłby kompletny, gdybyśmy nie wspomnieli o nieodłącznie z uia związanych ułanach Beliny, którego trzy szwadrony stanowią godne uzupełnienie junactwa i brawury „piłsudczyków”.

Aczkolwiek celowość organizacyi legionów galicyjskich w politycznych kolach Królestwu nie przestała budzić poważnych wątpliwości i zaprzeczeń, wszyscy chylą głowę przed odwaga i bohaterstwem legionistów. Skorzystaliśmy z obecności w Warszawie jednego z literatów polskich, odbywającego od początku wojny czynną służbę w legionach, i uprosiliśmy go, by skreślił nam obraz dotychczasowej ich działalności wojennej. Sądzimy, że informacye, zawarte w tym artykule, obudzą żywe zainteresowanie wśród naszych czytelników.

Zrodziły się z podziemnego trudu polskiego i dojrzewały jawnie na wolnym szlaku bytu narodowego w Galicyi Zachodniej, jako czynny protest przeciw wszechwładnie niemal panującej opinii milczenia.

W myśl intencyi swych twórców i założycieli, miały Legiony

Wbijanie gwoździ do „Kolumny Legionów”na Rynku krakowskim odbywa się w dalszym ciągu przy licznym udziale publiczności miejscowej i zamiejscowej. Koło I. T. S. L. ofiarowało na kolumnę Legionów przy wbijaniu gwoździ 100 koron. — Również uczyniły to samo inne instytucye i stowarzyszenia. — Kongregacya Kupiecka złożyła z okazyi wbicia gwoździa w dniu 16 sierpnia przez swego prezesa p. dr. Henryka Szarskiego kwotę kor. 100 na fundusz „Kolumny Legionów".

88 lista strat 2 pułku Legionów Polskich za czas od 24 czerwca do 24 lipca wykazuje następujące straty poniesione.

            Zabici: Władysław Bołda, szer. b .komp.; Antoni Piątek, szer. 7 komp.; Wojciech Boczkala, sze 1 kopm.; Władysław Lipiarz, szer. 9 komp.

            Ranni w batalionie I.:

„Gazeta Wieczorna” z 25 b. m. donosi: Podaje się do wiadomości interesowanych rodzin, że następujący Legioniści polscy, wzięci do niewoli rosyjskiej pod Nadworną, znajdują się obecnie w niewoli, Samarskaja gubernia, miejscowość Dobrino, pow. Bugułmiński: Jan Turkiewicz, podoficer z Zakopanego, Jan Schrantz, syn właściciela dóbr koło Grębowa;

MATCH FOOTBALOWY KAWALERYA—ARTYLERYA rozegrały w dniu 18 b. m. obie kadry wyżej wymienionych oddziałów. Wprawdzie nasi (artylerzyści) wygrali w stosunku 3:5 (połowa 1:5) ale trzeba przyznać, że kawalerya o ile nie równo to z pewnością lepiej grała niż artylerya, mając za sobą 3 dni trainingu, podczas gdy nasi już blisko dwa miesiące trenowali. Publiczności zebrało się b. dużo, ale prawie wszystko umundurowani, między którymi znajdowało się kilku oficerów. Po stronie artyleryi grali b. dobrze w obronie

Od dłuższego już czasu pojawiała się na łamach dzienników wiadomość o przygotowującym się przedsięwzięciu pamiątkowem, któreby stało się widocznym i długotrwałym dowodem stosunku społeczeństwa do Legionów. Mówiono początkowo o „tarczy”, w którą każdy chętny złożyć grosz w ofierze na Legiony w bijałby gwóźdź, ażby się tarcza zalśniła stalowemi łuskami. Obecnie projekt przeszedł w okres realizacyi i wkrótce na Rynku krakowskim lub na jednym z głównych placów Krakowa stanie — nie tarcza, lecz — Kolumna Legionów i rozpocznie się jej pracowite okuwanie. Ostrzegamy nieprzezornych, że już dziś zainteresowanie wśród Krakowian jest tak wielkie, ochota tak żywa, że będzie należało czemprędzej po odsłonięciu chwytać za młotek, bo gotowo gwoździ lub miejsca zabraknąć... Kolumna będzie później umieszczona na Wawelu.

Do jednego z tutejszych pierwszorzędnych lokali restauracyjnych przyszedł wczoraj pewien legionista, syn znanego obywatela krakowskiego, który w zapasach z naszym wrogiem odwiecznym, utracił nogę. Opierając się na kuli, doszedł do stolika, usiadł przy nim, zamówił coś do zjedzenia i czekał cierpliwie, wiedząc, że nawet wśród najpomyślniejszych i najbardziej sprzyjających okoliczności, nie dostanie potrawy wcześniej, jak za jakie pół godziny. Dla zabicia czasu dobył papierosa, chcąc go zapalić, cóż, kiedy nie miał zapałek i nie było ich ich w pobliżu, wstawanie zaś od stołu przy jego kalectwie, przedstawiało pewne, wcale poważne nawet trudności i wysiłek.

Sekretaryat NKN. nadsyła nam tłómaczenie rozkazu wystosowanego przez komendę IV. dywizyi piechoty do I-szei Brygady Legionu Polskiego.

            Z okazyi wystąpienia 1-szej Brygady Legionu Polskiego ze związku 4 dywizyi piechoty, poczytuję sobie za miły obowiązek wyrazić w imieniu najwyższej służby najzupełniejsze uznanie i podziękę komendantowi Brygady, Panu Pułkownikowi Józefowi Piłsudskiemu za doskonałe i energiczne prowadzenie Brygady,

„W. Allg. Ztg.” zamieszcza artykuł p. t .:

„Krew Legionów”, w którym na początku przypomina wielką wstrzemięźliwość, z jaką się na ogół zachowywano wobec polskich formacyi zbrojnych. Przebieg wojny przekonał wszystkich nieufnych o wartości legionów polskich, nawet najmniej wierzący ujrzeli dowody bohaterstwa i znaczenia legionów polskich. Coraz jaśniej laicy i niepolitycy, którzy nigdy nie zajmowali się kwestyą polską, zrozumieli, że ostateczne zwycięstwo mocarstw centralnych i zwalczenie Rosyi jest dla narodu polskiego kwestyą żywotną i że w tej wojnie cała przyszłość Polski wchodzi w grę.

P. Salomon Uebersfeld, właściciel fabryki, mydła w Podgórzu ofiarował dla legionistów podgórskich 500 sztuk mydła, za co otrzymał z ramienia intendantury legionów specyalne podziękowanie. Piękny czyn p. Uebersfelda zasługuje nietylko na gorące uznanie lecz służyć powinien innym fabrykom jako przykład obywatelskiej ofiarności,

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 06-07-1915

Brygadyer Piłsudski ogłosił po bitwie pod Konarami następujący rozkaz w którym podnosi waleczność w bitwie pod Konarami.

I. batalion 2 pułku (dawniej IV), biorąc udział w ataku na szosę opatowską, pierwszy doszedł do nieprzyjacielskich okopów, biorąc karabiny maszynowe i licznego jeńca.

Jest w Krakowie pewna liczba dzieci byłych Legionistów, którym ojcowie z. powodu braku pracy lub zupełnego stargania sil na polu walki, opieki zapewnić nie mogą. Są też między dziećmi sierotki, których matki nie mają środków na wyżywienie ich tembardziej na zapewnienie im pobytu na świeżem powietrzu, tak dla młodego rozwijającego się organizmu, pożądanego. Zwracamy się więc z gorącą prośbą do ludzi dobrej woli, aby wobec zbliżających się letnich miesięcy zechcieli ofiarować, o ile to możliwe pomieszczenie na kolonię letnia dla tych maleńkich.

Wedle urzędowych relacyj komendy I brygady, na polach ziemi Sandomierskiej zabici zostali z I pułku: Mieczysław Brodowski, por. 3 batalionu 1 komp.; Bolesław Grügiel, podpor. 1 bat. 2 komp; Waleryan Nitecki, podpor. 3 bat. 4 komp.; Aleksander Bartkowski, sierżant 1 bat. 1 komp.; Bronisław Bernhardt, sekc. 3 bat. 2 komp.; Roman Dąbrowski, sekc. 1 bat. 1 komp.; Wiktor Rudnicki, sekc. 3 bat. 4 komp.; Bronisław Stachlewski, sierżant 3 bat. 1 komp.; Stanisław Wiśniowski, sierżant 3 bat. 2 komp.;

We wtorek 11 b. m. urządził Klub polsko-węgierski koncert w salach Akademii muzycznej w Budapeszcie na dochód szpitala dla Legionistów polskich. W programie były między innemi produkcye ks. Lichnowskiej, żony byłego posła niemieckiego w Londynie. Dochód z tego drugiego już na powyższy cel urządzonego koncertu pozwoli w najbliższych dniach otworzyć szpital.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 13-05-1915

Z Wiednia piszą nam: Od dłuższego czasu opinia polskiego społeczeństwa a pod jej naciskiem także N. K. N. wyrażał pod adresem naczelnej Komendy armii austro-węgierskiej życzenie, aby część Legionu polskiego walczącą na terenach węgierskich użyto do walk z Rosyą w Królestwie. Prosiła o to zwłaszcza opinia samego Królestwa przez usta swoich delegatów. Na skutek tedy usilnych zabiegów departamentu N. K. N. przesłała onegdaj naczelna Komenda armil zawiadomienie, że dnia 15. b. in. nastąpi przeniesienie ludków Legionów. polskich z Węgier na ziemie polskie.

Otrzymaliśmy sympatyczną kartkę od legionistów z pułku Piłsudskiego której autorowie piszą, iż czas między bitwami chcieliby sobie skrócić grą w piłkę nożną, ale głównej rzeczy im brak, to jest piłek Nie wątpimy iż nasi sportsmeni, którzy nie noszą karabinu pospieszą z upominkiem koleżeńskim dzielnym żołnierzom Piłusdskiego.

Redakcya naszego pisma przyjmuje składki na ten cel. Za pieniądze złożone zakupimy kilka piłek i prześlemy je adresatom za pośrednictwem intendautury legionów.

„Wiadomości Polskie” donoszą:

W niedzielę dnia 14 lutego przybyła do Kęt delegacya Naczelnego Komitetu Narodowego: prezes prof. Władysław Leopold Jaworski, oraz członkowie biura prezydyalnego hr. Wł. Michałowski i br. L. H. Morstin — by odwiedzić pierwszą brygadę pierwszego Legionu podczas krótkich jej wywczasów bojowych. Czcigodnych gości powitał brygadyer Piłsudski w asystencyi swego sztabu i poprowadził na rewię. Na rozległych błoniach ustawiły się szyki bojowe kształcie litery U: piechota, konnica, artylerya i treny. Brygadyer Piłsudski szedł wraz z delegatami wzdłuż szeregów i odbierał raporty.