„Lokal Anzeiger” donosi: Na propozycyę komendanta armii, von Linsingena, Cesarz Wilhelm odznaczył szereg oficerów i szeregowców legionów polskich orderem Krzyża żelaznego.

Komendant legionów, feldmarszałek porucznik Durski oznajmia o tem w jednym z rozkazów dziennych, jak następuje:

W prasie angielskiej w Stanach Zjednoczonych coraz więcej słychać o Legionach. Korespondenci europejscy coraz to sympatyczniejsze wzmianki pomieszczają w pismach o Legionach.

Korespondent potężnego pisma chicagoskiego „Daily News”, Th Melby, pisze z Wiednia między innemi:

Życie obozowe Legionów utworzyło specyalną poezyę, a raczej pieśniarstwo. śpiewnik polskiego żołnierza obejmuje prócz kilkunastu dawnych rzeczy (z lat 1831 i 1863) cały szereg nowych, aktualnych piosnek, częścią bezimiennych autorów, o których poeta powiada:

„Muza pieśń w swojej skarbnicy umieszcza,

Ceni jej wartość, ale nie zna wieszcza”.

Najwięcej słyszy się popularną pieśń legionistów, zaczynającą się od słów:

Notujemy fakt świadczący o wysokiem uświadomieniu chłopów polskich, a zarazem wielkiej ofiarności ludu, mającej swe źródło w solidarności z ideą Legionów. Mała wioska w okolicy Lwowa, Rzęsna polska, uchwaliła opodatkować się stale na rzecz Legionów polskich, a mianowicie na IV brygadę, która obecnie się formuje. Złożoną z podatków za pierwszy kwartał kwotę

Na przedstawienie komendanta armii eksc. von Linsingera w uznaniu walecznego zachowania się przed nieprzyjacielem i za znakomite czyny wojenne obdarzył cesarz Wilhelm żelaznym krzyżem drugiej klasy następujących oficerów Legionów polskich: pułk. Grzesickiego Wiktora, komendanta 3 brygady: podpułk. Rydza-Smigłego Edwarda,

O darze arc. Fryderyka na gwiazdkę dla Legionistów — o czem pisaliśmy wczoraj — wiedeńskie biuro prasowe N. K. N. donosi:

            Marszałek polny arcyksiążę Fryderyk i małżonka jego, arcyksiężna Izabela, ofiarowali na gwiazdkę dla polskich legionistów po tysiąc koron, tj. 2000 kor. Sumę tę ochmistrz dworu przesłał na ręce hr. Jerzego Mycielskiego.

            Arcyksiążę Karol Stefan wręczył w Krakowie hr. Mycielskiemu na gwiazdkę dla polskich legionistów imieniem własnem i w imieniu arcyksiężnej Maryi Teresy ciepłą bieliznę dla 70 żołnierzy i 550 chustek do nosa.

Ilustrowany Kurjer Codzienny, 19 grudnia 1915

W ostatnich dniach wyszła w druku nakładem wojskowości broszura w języku polskim pt. „Udział Austro-Węgier w wojnie europejskiej” przeznaczona dla ludności polskiej w terytoryach okupowanych.

W opisach walk znajdujemy w tej broszurze także wielkie pochwały dla naszych legionistów. Między innemi w rozdziale, traktującym o toczących się zapasach w Karpatach, znajdujemy następujący ustęp:

Na cele Naczelnego Komitetu Opieki nad byłymi legionistami oraz wdowami i sierotami po poległych legionistach ofiarowuje Główna Składnica c. i k. Urzędu opieki wojennej na Galicyę i Bukowinę we Lwowie, ul. 3 -go Maja 1/12, 20 proc. od czystego dochodu uzyskanego z rozsprzedaży wydanych przez wspomniany Urząd kartek rachunkowych (płatniczych) na rzecz Czerwonego Krzyża, wsparcie rodzin po poległych oraz dla walczących żołnierzy.

„Goniec połowy Legionów", jako Dz. rozp. komendy Legionów polskich, ogłasza pod datą 29 listopada rozkaz dzienny marsz. pol. Durskiego, w którym naczelny wódz Legionów zwraca się między innemi temi słowy do Legionistów:

Akcya w kierunku fundo­wania tarcz przez gminy i wbijania gwoździ roz­wija się bardzo pomyślnie. Prócz Nowego Sącza posiadają tarcze następujące gminy: Dąbrowa Górnicza, (Królestwo Polskie), Krosno, Siersza Wodna, Śniatyn, Zakopane i Ziemie Śląska.

            Przygotowują tarcze: Andrychów, Bochnia, Czerniowce,

Z placu bojów Legionów polskich otrzymujemy połową kartkę, donoszącą o świetnym sukcesie kawaleryi Legionów, która przed kilku dniami zestrzeliła aeroplan rosyjski. Oto treść korespondencyi:

W polu, 3 listopada.

Uroczystym i wdzięcznym był dla komendy Legionów dzień 29 października, rocznica bitwy mołotkowskiej.

Dzień ten zaczął się denerwującym, bo niepewnym co do wyniku bojem, który

Szerokim echem odbiła się już odezwa Departamentu wojskowego N. K. N. wzywająca, by opiekuńcze ręce Polek gromadziły wszystko, co legioniście polskiemu „w dzień walki, w noc zimowego spoczynku” jest konieczne, jako ochrona przed chorobą, jako świadectwo pamięci społeczeństwa. Aby ofiarność jeszcze przyspieszyć i zorganizować, Departament wojskowy N. K. N.

Komendant korpusu gen. Korda wydał następujący rozkaz do Legionów:

            Rozkaz Komendy korpusu Nr 58 — Miejsce postoju, dnia 18 października 1915.

            Z żalem żegnam młodocianych bojowników 2-ej Brygady Legionów Polskich, wychodzących ze związku z grupą będącą pod moimi rozkazami.

            Dzielni i zawsze pełni otuchy Legioniści zdobyli sobie niewiędnące wawrzyny, zawsze bijąc się po bohatersku, stawiając wytrwale opór przepotężnym zakusom silnego wroga na krwawych polach Wschodniej Galicyi i na Bukowinie.

            Wypróbowanemu, troskliwemu Komendantowi Pułkownikowi Küttnerowi, jego dzielnym oficerom i Legionistom wyrażam podziękowanie i uznanie w imieniu Najwyższej Służby, życząc w dalszej drodze powodzenia ich orężowi.

Komendant Korda m. p.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 22 października 1915

Donoszą z Wiednia na podstawie listu do krewnych: Porucznik Józef Klisiewicz, dawniej komendant oddziału karabinów maszynowych 4 pp. Legionów Polskich, w ostatnim czasie komendant 9 komp 3 baonu jest ciężko ranny.

            Stało się to w sposób następujący. Trzeci batalion a z nim 9 komp ścigała Moskali i doszła do wsi gdzie Moskale głównie zapomocą kul ekrazytowych i granatów ręcznych przypuszczali ciągle zażarte kontrataki.

Otrzymujemy następującą odezwę:

            Rodacy!

            Zbliża się zima. Legioniści Polacy przelewają swą ofiarną krew dla szczęśliwszego jutra narodowego, idą w zwycięskim pochodzie naprzód by bagnetem swym zakreślić granice przyszłej wolnej Ojczyzny. Obecnie walczą oni w terenach błotnistych i pustych, gdzie zima jest twarda i mroźna, a gdzie uchodzący wróg poniszczył chaty i domy, by zwycięzca, jak w roku 1812, nie znalazł dachu i komina, przy którym mógłby się ogrzać.

            Rodacy! Nie wolno Wam pozwolić, by żołnierz Wasz,

Piotrkowski ,Dziennik Narodowy" w korespondencyj z Chicago przynosi wiadomość o Przygotowaniach wojskowych Związku młodzieży Ameryce. — W organizacyj tej nowe oddziały mnożą się jak grzyby p deszczu, starym b o przybywa członków, powstały szkoty wojskowe, Odbywają się ćwiczenia polowe drużyn strzeleckich Związku młodzieży polskiej i każdy z organizacyj myśli tylko, jak się wydostać za florze w szeregi Legionów.

Przy szczelnie wypełnionej sali Resursy urzędniczej odbył się wczoraj koncert na schroniska dla legionistów. urządzony staraniem komitetu Samarytanina polskiego.

Część wokalną koncertu objęła znana śpiewaczka-artystka, p. Filipek-Jaworzyńska. Pieśni Kartowicza, Paderewskiego, Galla znalazły w niej genialną wykonawczynię. Nie milknące oklaski były nagrodą za kilka chwil prawdziwej biesiady artystycznej.

Również i deklamacye znanego i cenionego deklamatora, p. Dworskiego, znalazły szczere uznanie u publiczności. — Wiersze Konopnickiej »Chłopskie serce”, „List z Sybiru” Or-Ota odtworzył p. Dworski z niezwykłą mocą. Wkońcu podnieść należy wspaniałą grę kwintetu prof. Bol. Kopystyńskiego, który z prawdziwie obywatelską ofiarnością spieszy z niesieniem artystycznych wrażeń spragnionej dobrej muzyki publiczności krakowskiej.

Senzacyę wśród licznych gości, bywiących wczoraj wieczór w znanym handlu Kuczmierczyka wywołał młody, bo zaledwie 20-22-letni Legionista polski w randze kadeta aspiranta oficerskiego, ozbobiony czteroma medalami za waleczność i pruskim żelaznym krzyżem. Legionista, nieznany z nazwiska bawił w Krakowie chwilowo w towarzystwie narzeczonej i jej rodziny, jadąc z powrotem na plac boju w Królestwie Polskiem. Brody po przejściu nawały wojennej.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 10 września 1915