Występy Solskiego w teatrze miejskim.

(„Fryderyk Wielki" sztuka historyczna A. Nowaczyńskiego.)

Zapowiedziane występy Ludwika polskiego zelektryzowały publiczność teatralną. Z nazwiskiem świetnego artysty łączy się nietylko pamięć o jego znakomitych kreacyach, ale również pamięć o jego pierwszorzędnym talencie reżyserskim, dzięki któremu zespól umiejętnie puszczony w ruch stwarza jednię wzruszeń, pochłaniających uwagę widzów i dających im głębsze wrażenie estetyczne i uczuciowe.

Do kapitalnych ról Solskiego należy Fryderyk Wielki. W postać pruskiego władcy wlewa artysta niepospolitą siłę charakterystyki i przepaja ją tym potężnym nerwem życia teatralnego, dzięki któremu widz zapomina o sztuce aktorskiej, a natomiast ulega szlachetnej złudzie, że w oczach jego odgrywa się prawda historyczna, podpatrzona za sprawą czarnoksiężnika — świetnego wirtuoza techniki aktorskiej.

Nic też dziwnego, że w teatrze przepełnionym po brzegi, znaleźli się wszyscy ci, którzy pragnęli odnowić w rażenia odniesione przed laty. Znaleźli artystę w znakomitej formie, odtwarzającego każdy moment psychologicznego rozwoju figury z mistrzowskim spokcjem, ze spokojem jeszcze wyższym i głębszym niż przed laty. — —

Zespół artystów wywiązał się sumiennie ze swego zadania. P. Bończa odegrał rolę starego Zietena. Wyposażył ją w dobrą maskę i dał lej zacięcie charakterystyczne, ale brakło mu werwy i rozmachu w scenie głównej. Panowie: Biegański, Mierzejewski i Żarski stworzyli interesujące figury. Biskup Krasicki w interpretacyi p. Noskowskiego był zbyt krotochwilny.

Burzliwe oklaski, któremi powitano znakomitego artystę i powódź wieńców, która wpłynęła na scenę, są zapowiedzią, iż występy Solskiego staną się wysoką atrakcyą w teatrze miejskim.

a.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 11-04-1916

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł