Nędza uchodźców polskich w Rosyi

Delegaci polscy u wyższych władz administracyjnych.

Do Moskwy powrócili pp. Lednicki i Święcicki, którzy jako przedstawiciele polskiego komitetu w Moskwie byli na posłuchaniach u różnych przedstawicieli rosyjskich władz administracyjnych.

Hrabia P. N. Ignatiew oświadczył polskim delegatom, że uchodźcy, którym zaginęły dokumenty, mogą być przyjmowani do rosyjskich zakładów naukowych, o ile przedłożą zaświadczenia od społecznych-organizacyi, a nawet od swoich rodziców o tem, do jakich szkół uczęszczali i z jakiej klasy wystąpili.

Hrabia Tyszkiewicz objaśnił Lednickiego, że nie wydano żadnych rozporządzeń o przymusowem wysiedlaniu ludności do oddalonych wschodnich gubernii cesarstwa, o Ile sami uchodźcy tego sobie nie życzyli.

Książę W. M. Wołkońskij przyjął Lednickiego w sprawie moskiewskiego Towarzystwa dobroczynnego dla katolików, które to towarzystwo, po dokonaniu rewizyi przez urzędnika departamentu duchownego, Tiażelnikowa zostało ograniczone w swych prawach a następnie zostały pozamykane szkoły i przytułki. Ks. Wotkoński odniósł się do sprawy tej bardzo życzliwie i obiecał delegatom polskim oddać tę sprawę w tych dniach do ponownego rozpatrzenia. A. B. Nejhard przyrzekł delegatom pomoc materyalną.

Delegaci dowiedzieli się, że komitet ks. Tatiany daje 100.000 rubli dla założenia internatu dla uczni uchodźców i 100.000 rubli na złagodzenie nędzy dla uchodźców w miesiącu wrześniu.

Dalej delegaci polscy prosili członka Rady państwa Zubczaninowa o wyasygnowanie potrzebnych środków na tworzenie społecznych organizacyi w Mińsku, gdzie się zebrały olbrzymie masy polskich uchodźców, Zubezaninow wysłał natychmiast 100.000 rublido rozporządzenia hr. Czackiego, stojącego na czele organizacyi w Mińsku.

Uchodźcy w Mińsku.

W ostatnich dniach w Mińsku odbyło się nagłe posiedzenie gubernialnych i powiatowych sanitarnych komisyi, które postanowiły zorganizować natychmiast w mieście i w okolicy po drogach odpowiednie zaopatrywanie wychodźców w zdrową wodę do picia i w herbatę.

W sierpniu przybyło do mińskiej gubernii 200.000 uchodźców. Większa część z nich szła pieszo lub jechała wozami.

Rozległej pomocy udziela Komitet ks. Tatiany, który wyasygnował oddziałom miejscowym 250 tysięcy rubli , Założono także w Mińsku szpital dla chorych uchodźców.

W Poltawie żywy udział wzięło w niesieniu pomocy uchodźcom także duchowieństwo, które dobrowolnie się opodatkowało na pewne sumy Połtawski komitet wyasygnował 100.000 rubli dla naprawienia d rój, po których przechodzą uchodźcy. Dla dzieci uchodźców zebrano w samej Połtawie 1,162 ruble.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 29-09-1915

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł